Flashback VSO Ethiopia, Secure Livelihoods.

Een hele tijd terug, aiai... Kom ik net dit artikel tegen dat voor VSO Wereldnieuws - Februari 2013 is geschreven. Leuk om te lezen weer...

Na zeven maanden wonen en werken in Ethiopië is het ontwikkelingsproject voor mij afgerond. En ben ik weer terug aan het werk bij mijn werk als consultant in de olie- en gassector in Nijmegen. Met een heleboel ervaringen en herinneringen. En als tastbare resultaat; opvolgende volunteers om mijn werk voort te zetten; vanaf half december aan het werk in Ethiopië. In twee regio’s waar het hardst de hulp nodig is bij het regionale bureau voor Landbouw en Ontwikkeling.

Het project startte op de eerste dag in Ethiopië met het afstemmen van hoe het werk er voor mij uit zou komen te zien voor zes maanden. Een beetje anders dan vanuit Nederland besproken. En die wijziging hield in dat het project zou bestaan uit het opzetten van een nieuw programma voor VSO samen met mij counterpart Bizuneh van het VSO kantoor in Addis Ababa. Namelijk een zogenaamd ‘Secure Livelihoods’ programma. Dat betekent een programma waarin bepaald wordt op welke manier VSO in Ethiopië kan en wil werken aan de bestaanszekerheid van de meest kwetsbare groepen in het land. En die thuissituatie betekent in veel gevallen het hebben van eten.

Een flink aantal meetings met partnerorganisaties, projectbezoeken, e-mails, telefoontjes and presentaties hebben er het afgelopen half jaar plaatsgevonden. Niet altijd zoals ik gewend was met een afspraak netjes een paar weken van tevoren. Waardoor ik de eerste maand nog weleens het gevoel had; ‘komt dat wel goed’. Het bleek al snel dat ook het ad-hoc bellen van een partner heel succesvol was om de volgende dag langs te komen. Een les die ik heb meegenomen naar m’n projectwerk in Nederland!
Een tegenhanger van wat ik heb achtergelaten uit mijn ‘Westerse manier van werken’. Tijdens het evaluatiegesprek voor m’n vertrek hoorde ik nog dat het rondmailen van een actielijstje na elke meeting wel iets heel handigs was. Leren van elkaar!

Veel inspiratie opgedaan tijdens de projectbezoeken. De opening van een kinder-afdeling in het lokale ziekenhuis van Yirgalem. De afdeling die opgezet was door twee VSO’ers, Toby en Liz uit de UK. Indrukwekkend om te zien wat er met beperkte budgetten kan worden gerealiseerd.
En ook in ‘mijn’ Livelihood sector. Een Boeren-Veld-School principe waarbij de meest kwetsbare gebieden waren aangewezen om ondersteund te worden. Met trainings en het beschikbaar stellen van zaden. Interessant om met twee tolken de lokale bevolking te spreken. En een levensles om te zien hoe het dagelijkse boerenleven er in Ethiopie uit kan zien.

Een doorbraak in de planontwikkeling kwam op ons pad door het vinden van een financieringsmogelijkheid voor een aantal geplande volunteers die we strategisch wilden plaatsen in twee van de zogenaamde Emerging regions (lees: regio’s met de grootste problemen). En een mooie mogelijkheid om onze projecten te presenteren kwam al heel snel daarna tijdens het jaarlijkse African Development Forum congres georganiseerd door de UN.

En na dit avontuur zit ik nu meteen in de wintertijd hier. Met ook het Ethiopisch leven om weer van af te kicken. Het hardlopen door de heuvelachtige stad om 6 uur ’s ochtends. Met altijd een verrassing daarna of het water en/of elektriciteit er nog/weer is. De zonnige wandeling naar het kantoor over de weg of door de berm. Met de typische drukte van het straatleven in Addis. Schoenpoetsers, ezels, charmant gehavende blauwe taxi-busjes, autodampen en getoeter, het ‘you! you!’roepen van de kinderen naar iedereen die er Westers uitziet. De sappenbar voor een avocado-juice als lunch of een macchiato vóór, tijdens of na het werk met vrienden en collega’s. De afspraken met andere volunteers die op dat moment in Addis zijn voor een meeting of training. Om ze wegwijs te maken in de stad of weer bij te praten. Dat gebeurt nog steeds, maar dan via het web.

Een mooie tijd met een mooi resultaat. Ervaringen en beelden die ik nooit meer zal vergeten. En waar ik Royal HaskoningDHV en VSO ook dankbaar voor ben dat ik het heb kunnen meemaken!